Transarterial Chemoembolization (ΤΑCE)

Ο TACE είναι μια μη χειρουργική τεχνική, απεικονιστικά καθοδηγούμενη, η οποία χρησιμοποιείται για τη θεραπεία κακοήθων βλαβών του ήπατος. Στην τεχνική αυτή χρησιμοποιείται ένας ακτινογραφικά καθοδηγούμενος καθετήρας ,  μέσω του οποίου εκχέεται ταυτόχρονα κάποιο χημειοθεραπευτικό φάρμακο  και υλικά εμβολισμού στα αγγεία του ήπατος που τροφοδοτούν με αίμα τον όγκο στο ήπαρ.

Με αυτή την τεχνική η χημειοθεραπεία στοχεύει τον όγκο,  ενώ αποφεύγονται πολλές συστηματικές παρενέργειες της παραδοσιακής χημειοθεραπείας, η οποία προσβάλλει όλο το σώμα. Ο εμβολισμός αποκόπτει την αιματάρδευση του όγκου. Ο ειδικός εμβολισμός που απελευθερώνεται στον όγκο περιέχει σφαιρίδια εμποτισμένα  με το χημειοθεραπευτικό φάρμακο. Έτσι η χημειοθεραπεία απελευθερώνεται από τα σφαιρίδια αργά και καταστρέφει τον όγκο μέσα σε μια χρονική περίοδο.

Ο ΤΑCΕ μπορεί να γίνει ως μια κύρια θεραπεία του καρκίνου του ήπατος ή σε άτομα που αναμένουν να τους γίνει μεταμόσχευση ήπατος. Τα ηπατοκυτταρικά καρκινώματα που είναι μεγαλύτερα  των 3cm, σε διάμετρο,  δεν είναι κατάλληλα για χειρουργική  αφαίρεση, μεταμόσχευση ήπατος ή κατάλυση (ablation) και συνιστάται η ΤACE [1].

Όμως ο TACE δεν είναι αποτελεσματικός για τη θεραπεία μεγάλων όγκων  και εφαρμόζεται  σε ηπατοκυτταρικά καρκινώματα ενδιαμέσου σταδίου [intermediate stage hepatocellular carcinoma (BCLC B)]  [2].

Ο ΤΑCE σκοτώνει  τα ηπατοκυτταρικά καρκινώματα με δύο μηχανισμούς, πρώτον,  απελευθερώνοντας συγκεντρώσεις αντικαρκινικών φαρμάκων τοπικά μέσα στον όγκο και δεύτερον φράσσοντας τις τροφοδότριες αρτηρίες. Με τον ΤΑCΕ ελέγχονται τα στοχευμένα κύτταρα μάλλον, παρά ο συστηματικός έλεγχος της νόσου.

Για το προχωρημένο ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα η συνιστώμενη θεραπεία είναι η χορήγηση σοραφενίμπης (Sorafenib)  και ο διαρτηριακός εμβολιασμός . Συγκρίνοντας τη χορήγηση μόνον της σοραφενίμπης  και της ταυτόχρονης χορήγησης σοραφενίμπης σε συνδυασμό με διαρτηριακό χημειοεμβολισμό  φαίνεται ότι ο συνδυασμός TACE με σοραφενίμπη αυξάνει το προσδόκιμον της επιβίωσης και καθυστερεί την εξέλιξη της νόσου  των ασθενών με ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα [3].